Onzekerheden

BLOG November – Onzekerheden 

Terwijl ik inspiratie zoek voor deze blog, zit ik te kijken naar mijn eigen gezin. Het is na het avond eten en zoon- en manlief zitten nog even gezellig samen op de bank ‘Paw Patrol’ te kijken. Op diezelfde bank zitten onze hond en kat elkaar kopjes te geven. Terwijl ik dit tafereel in mij opneem, bedenk ik me dat ik het toch wel getroffen heb. En ondanks dat ik weet, dat het ‘perfecte gezin’ niet bestaat, en je dat volgens mij ook niet moet willen. Wil ik wel graag het zo goed mogelijk doen. En blijft er toch vaak ook wel een knagend gevoel…Doen we het wel goed zoals we doen? Is de balans tussen werk en privé voldoende? Beweegt mijn zoon genoeg of kijkt hij toch te veel televisie? Zomaar een aantal vragen waar ik wel eens mee worstel, juist omdat ik vanuit het vak ‘kindercoach’ wel theoretische kennis heb, maar het in de praktijk zelf ook nog wel eens lastig vindt.  Of leg ik de lat misschien te hoog voor mijzelf?  

Wanneer ik dan toch weer eens heb besloten, dat het toch wel minder kan met die beeldschermen dan leg ik de focus op vooral op ‘samenspelen’ en gebruik ik veel elementen vanuit ‘sherborne samenspel’, een therapie die zich richt op het herstellen van relatie tussen ouders en kind. Nu klinkt dit altijd heel zwaar, maar bestaat het voor een groot deel uit bewegingspelletjes, die je samen kan doen en waarbij plezier voorop staat. Een aantal van die spelletjes zijn hier altijd een groot succes voor onze zoon van 2,5 jaar oud, maar ook vaak nog leuk voor kinderen tot 8-10 jaar. Dus mocht jij je ook wel eens afvragen wat zou ik anders willen doen? Wat kan ik doen wat leuk is en ook nog positief is voor de relatie onderling. Dan hier een aantal voorbeelden:
– Deken slepen (dat is hier favoriet nummer 1). Neem een dekentje, die je waarschijnlijk toch al wel op de bank hebt liggen en leg je kind hierop. Ga zo staan dat je hem goed in de ogen kan kijken, en pak de punten op en ga het dekentje (met kind er erop) door de kamer slepen. Wanneer je ziet dat je kind zich ontspant, en/of plezier heeft kun je doorgaan. Je kan variatie aanbrengen in snelheid of bijvoorbeeld een aantal hobbeltjes in de weg leggen waardoor hij verschillende dingen voelt. Wanneer je ziet dat het kind spannend vindt of helemaal niet leuk, kun je beter stoppen.
– Hangmatje: Weer diezelfde deken kun je gebruiken, leg je kind er weer op en pak als papa en mama zijnde beide twee punten en ga je kind schommelen. Vinden ze vaak heerlijk ontspannend!
– Paardje rijden: Papa en/of mama gaat op zijn knieën zitten. Kind mag erbovenop. Eerst ben je en rustig paard, en naarmate het goed gaat kun je steeds iets wilder worden. Wat vindt je kind fijn? Een rustig paard of juist een wild paard? 
– Onze zoon zet ons ook vaak in een bepaalde positie, en bedenkt dan zelf spelletjes. Zo maakt hij wel eens een glijbaan van ons, of geeft hij aan dat hij wil vliegen.  

Wat mij vooral opvalt is dat wanneer je de tijd neemt, in gaat op zijn initiatieven en samen plezier hebt, kinderen heel creatief worden, maar ook echt genieten van die een op een aandacht en dat terug laten zien in gedrag.  Maar zoals vaak gebeurt, kom je toch ook vaak weer in de sleur van alle dag, en dan vergeten wij ook wel eens om écht tijd te maken voor elkaar. Dan denk ik altijd weer aan de zin die ik bij Tea Adema in mijn hoofd heb geprent: ‘’De perfecte ouder die geen fouten durft te maken, eist van zijn kind perfectie omdat het anders geen perfecte ouder is”. Waarmee ik mijzelf dan weer geruststel. Het mag allemaal wel een tandje minder, en dan komt het ook helemaal goed met onze ‘jongen’.  

Een perfecte ouder doet zijn kind een groot plezier door imperfect te zijn zodat er nog iets te leren en te beleven valt in de wereld van alledag (Tea Adema,2014)